بررسی ساختار نحوی افعال مرکب دوجزئی بر پایۀ نظریۀ صرف توزیعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• زینب محمدابراهیمی جهرمی ¹
• آهو الوند ²

¹ گروه زبانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران ایران

² دانشجوی دکتری زبانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی

https://doi.org/10.22067/jlkd.2022.72364.1054

چکیده

فعل مرکب یکی از پربسامدترین انواع فعل در زبان فارسی است و تاکنون موضوع پژوهش‌های متعددی بوده است. این فعل درواقع محمول مرکبی است متشکل از یک جزء فعلی (همکرد) و یک (یا چند) جزء غیرفعلی که‌ با هم، معنایی را افاده می‌کنند. در این مقاله الگویی برای ساختار فعل مرکب در زبان فارسی بر پایۀ نظریۀ صرف توزیعی ارائه دادیم. در ساختار افعال مرکب به‌ازای هر یک از اجزا یک ریشۀ انتزاعی دخیل است. این ریشه‌ها فاقد مقولۀ دستوری و جوهرۀ آوایی و صرفاً زنجیره‌ای از مشخصه‌های صوری‌اند. پس از ادغام و حرکت به فراخور ساخت نحوی موردنظر، یعنی پس از پایان اشتقاق نحوی، مطابق مبانی صرف توزیعی دست‌خوش فرایندهای پسانحوی می‌شوند. درنهایت گره‌های نحوی، برای درج‌ مؤخر واحدهای واژگاهی آماده می‌شوند. نشان دادیم که ریشۀ مربوط به جزء غیرفعلی در جایگاه هستۀ گروه محمول وارد اشتقاق می‌شود و بار اصلی حمل جمله را به عهده دارد، این گروه خود در جایگاه خواهر گروه فعلی کوچک است که هسته‌اش با ریشۀ مربوط به جزء فعلی اشغال شده است.

کلیدواژه‌ها

• صرف توزیعی
• فعل مرکب
• ریشۀ انتزاعی
• هم‌جوشی
• درج مؤخر

موضوعات

• نحو

عنوان مقاله [English]

The Syntactic Analysis of the Structure of Compound Verbs in Persian based on The Theory of Distributed Morphology

نویسندگان [English]

• zeinab mohammad ebrahimi jahromi ¹
• Ahoo Alvand ²

¹ department of linguistics, shahid beheshti, tehran iran

² Ph.D student of linguistics, department of linguistics, faculty of letters and humanities, shahid Beheshti university

چکیده [English]

Compound verbs are one of the most frequent types of verbs in Persian and have been the subject of many researches. This type of verb is actually a compound predicate that consists of a verbal component and one (or more) non-verbal component that, together, express a meaning. In this article, we provide a model for the structure of compound verbs in Persian based on the theory of Distributed Morphology. It becomes clear that in the structure of compound verbs, an abstract root is considered for each component. These roots have no syntactic category and phonetic essence and are only a chain of semantic features. At first, roots merge in their base position according to Minimalism Program and pass the known syntactic processes in the theory. After that, they undergo post-syntactic processes on the basis of Distributed Morphology. Finally, the syntactic nodes are prepared for the insertion of Vocabulary Items (VI). It is shown that the root related to the non-verbal component is merged in the head of the predicate group (PredP) and bears the main burden of predication in the sentence. This group is in sister position to the vP. The verbal component of the compound verb is merged into the head of vP.

کلیدواژه‌ها [English]

• Distributed Morphology
• compound verbs
• abstract root
• fusion
• late insertion