آموزگار، ژاله و تفضلی، احمد. (۱۳۷۵). زبان پهلوی ادبیات و دستور آن. تهران: معین.
ابوالقاسمی، محسن. (۱۳۹۲). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.
___________ (۱۳۷۵). راهنمای زبانهای باستانی ایران (جلد دوم). تهران: سمت.
اسماعیلی، محمدمهدی و حسنپور، فاطمه. (۱۳۹۲). قواعد ساخت سازهای فارسی باستان در کتیبهی بیستون. زبان و زبانشناسی، ۹ (۱۷)، 93-109.
استاجی، اعظم و جانگیری، نادر. (۱۳۸۵). منشأ کسره اضافه در زبان فارسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی اصفهان، 47، 82-69.
الهی، مستانه. (۱۳۸۹). کاربرد پسوندها در زبان سغدی و سنجش آن با زبان یغنابی. پیام باستان، 7 (13)، 116-107.
بقایی، شیرین و محمدی ده چشمه، حمزه. (۱۳۹۴). بررسی تحول ساختاری قید در فارسی باستان، فارسی میانه و فارسی دری. فصلنامه پژوهشهای ادبی و بلاغی، شماره ۱۲، 115-130.
ثمره، یدالله. (۱۳۶۹). تحلیلی بر ردهشناسی زبان: ویژگیهای رده‌شناختی زبان فارسی. مجله زبانشناسی، 7 (1)، 80-61.
جلالیان چالشتری، محمد حسن. (۱۳۹۴). rēž-و nam- دو فعل غیر شخصی در زبان سغدی. زبانشناخت، 6 (1)، 64-49.
___________________ (۱۳۹۵). فعل تابع افعال وجهی در زبان سغدی. جستارهای زبانی، شماره ۳۱، 68-55.
حامدی شیروان، زهرا. (۱۳۹۵). بررسی آرایش واژگان و حالت نمایی در گویشهای فارسی خوزستان ازمنظر رده شناسی زبان. رسالۀ دکتری. گروه زبانشناسی همگانی. دانشکده ادبیات و علوم انسانی. دانشگاه فردوسی مشهد.
حامدی شیروان، زهرا، شریفی، شهلا و الیاسی، محمود. (۱۳۹۵). آرایش واژگان در گویشهای فارسی خوزستان از منظر رده‌شناختی. فصلنامه فرهنگ و ادبیات عامه، 4 (11)، 32-1.
خبازی، لیلی. (۱۳۸۸). بررسی تاثیر متقابل زبان سغدی و ترکی بر یکدیگر در یک سند ترکی-سغدی. نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز، 52 (211)، 80-63.
دبیرمقدم، محمد. (۱۳۹۲). ردهشناسی زبان. تهران: امیر کبیر.
راشدمحصل، محمد تقی. (۱۳۸۹). راهنمای زبان سنسکریت. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
رضاپور، ابراهیم. (۱۳۹۴). ترتیب واژه در سمنانی از منظر ردهشناسی زبان. جستارهای زبانی، ۶ (5)، 190-169.
رضائی باغ بیدی، حسن. (۱۳۹۱). مقدمات زبان سنسکریت. تهران: مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی.
رضویان، حسین، کاوسی تاجکوه، صدیقه و بهرامی خورشید، سحر. (۱۳۹۵). ساخت اضافه در زبان فارسی از منظر دستور ساخت گلدبرگ. پژوهشهای زبانی، ۷ (۲). 57-39.
زرشناس، زهره. (۱۳۹۰). دستنامهی سغدی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
صابونچی، علی. (۱۳۹۸). آرایش سازهها در چند متن منثور سغدی مانوی. رساله دکتری. رشتۀ فرهنگ و زبانهای باستانی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
قادری، تیمور. (۱۳۷۵). جملات ناهمپایه در زبان سغدی. فرهنگ، شماره ۱۷، ۳۱6-۳۱1.
قریب، بدرالزمان. (۱۳۷۴). فرهنگ سغدی. تهران: فرهنگیان.
__________ (۱۳۸۳). روایتی از تولد بودا (متن سغدی وسنتره جاتکه). تهران: اسطوره.
مقدم، آژیده. (۱۳۸۸). حروف اضافهی دوگانه، توأمان و ترکیبات اضافی، در زبانهای پهلوی ساسانی و پارسی میانهی ترفانی. زبان و زبانشناسی، 5 (9)، 68-49.
________ (۱۳۸۴). ساختمان حروف اضافهی منفرد در زبانهای پهلوی ساسانی و فارسی میانهی ترفانی. ویژهنامۀ نامهی فرهنگستان. شماره 1، ۶۶-۹۶.
_________ (۱۳۹۰). معانی و ساختهای دستوری حروف اضافه در زبانهای پهلوی ساسانی و پارسی میانهی ترفانی. پژوهشهای زبانی، شماره 1، ۱۲۹-۱۵۶.
منشی زاده، مجتبی و ناصح، محمدامین. (۱۳۸۶). نگاهی رده‌شناختی به نحو زبان فارسی میانه. نثرپژوهی ادب فارسی، شماره ۲۲، ۲57-۲35.
مولایی، چنگیز. (۱۳۸۴). راهنمای زبان فارسی باستان. تهران: مهرنامگ.
میرفخرایی، مهشید. (۱۳۸۳). درآمدی بر زبان ختنی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
هدایت، ندا. (۱۳۹۵). بررسی مؤلفه‌های توالی واژه و هم‌بستگی آنها با توالی مفعول/ فعل در گویش تاتی گیفان، براساس دیدگاه رده‌شناختی درایر. زبان فارسی و گویشهای ایرانی، 1 (2)، 196-177.
یوسفیان، پاکزاد. (۱۳۸۳). توصیف ردهشناسی زبان بلوچی. رساله دکتری. گروه زبانشناسی همگانی. دانشگاه اصفهان.
Benveniste, Émile (1946). Vesantra jᾱtak , Text Sogdien , Édité, Traduit et Commenté.
Benveniste, Émile (1952). La construction passive du parfait transitif. Bulletin de la Société de linguistique de Paris, 48, 52–62.
Brunner, C. J. (1977). A syntax of western Middle Iranian (No. 3). Caravan Books. Delmar, New York.
Bubenik, V. (1989). An interpretation of split ergativity in Indo-Iranian languages. Diachronica, 6 (2), 181-212.
Bubenik, V. (2009). The rise and development of the possessive construction in Middle Iranian with parallels in Albanian. In Grammatical change in Indo-European languages (pp.89-101). Amsterdam: John Benjamins.
Cardona, G. (1970). The Indo-Iranian construction mana (mama) krtam. Language, 46 (1), 1-12.
Dabir-Moghaddam, M. (2006). Internal and external forces in typology: Evidence from Iranian languages. Journal of Universal Language, 7(1), 29-47.
Dryer, M. S. (1992). The Greenbergian Word Order Correlations. Language, 68 (1), 81-138.
Dryer, M. S. (1997). On The Six-Way Word Order Typology. Studies in Language, 21, 69-103.
Elahi, M. (2010). Brief Survey Of Grammatical Feature In Khawrazmian Language And Compared With Soghdian Language.
PAYAM-E BASTANSHENAS,
7(13), 117-134.
Friedrich, P. (1975). Proto-Indo-European syntax: The order of meaningful elements. Journal of Indo-European studies, (No. 1).
Geiger, W. (1893). Die Passivconstruction des Präteritums transitiver Verba im Iranischen. In Ernst KUHN (ed.), Festgruß an Rudolf Roth (pp. 1–5). Stuttgart: Kohlhammer.
Greenberg, J. H. (1974). Language Typology: A Historical and Analytic Overview. The Hague, Paris: Mouton.
Haider, H., & Zwanziger, R. (1984). Relatively attributive: The" ezafe"-construction from Old Iranian to Modern Persian. Historical syntax, 23, 137.
Haig, G. L. (2008). Alignment change in Iranian languages: A construction grammar approach, 37. Walter de Gruyter.
Hajiani, F. (2019). An etymological exploration and dissection of Sogdian loanwords in Modern Persian. International Journal of Language Studies, 13(3).
Hale, M. (1988). Old Persian word order. Indo-Iranian Journal, 31(1), 27-40.
Heston, W. L. (1977). Selected Problems In Fifth To Tenth-Century Iranian Syntax. Unpublished doctoral dissertation. University of Pennsylvania.
Jügel, T. (2012). Die Entwicklung der Ergativkonstruktion im Alt-und Mitteliranischen− Eine korpusbasierte Untersuchung zu Kasus, Kongruenz und Satzbau [The Development of the Ergative Construction in Old and Middle Iranian: A Corpus-Based Approach (Doctoral dissertation). Goethe University Frankfurt.
Kent, R. G. (1950). Old persian: Grammar. Texts. Lexicon. American Oriental Society.
Kubovich, I. Y. (2005). The Syntactic Evolution Or Aramaic Zy In Sogdian. Studia Iranica, 34, 199-230.
Noda, K. (1983). Ergativity in Middle Persian. GENGO KENKYU (Journal of the Linguistic Society of Japan), 1983(84), 105-125.
Payne, J. R. (1979). Transitivity and intransitivity in the Iranian languages of the USSR. In The Elements: A parasession on linguistic Units and Levels Including Papers from the Conference on Non-Slavic Languages of the USSR , (pp. 20-21).
Windfuhr, G. (Ed.). (2009). The Iranian Languages. Psychology Press.
Yoshida, Y. (2013). Sogdian. In the Iranian languages (pp. 355-411). Routledge.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله