نوع مقاله : علمی - پژ‍وهشی
نویسندگان
دانشگاه اصفهان
چکیده
هدف از انجام این تحقیق، مطالعة رابطة میان تفکّر فضایی و ساختار زبانی منعکس کننده آن در زبان فارسی است. در این تحقیق با بهره گیری از نظریه لایبنیتس مبنی بر نسبی بودن نمود فضا در زبان و با استناد به الگوی لوینسون (2006) در تقسیم بندی حوزه فضا، به مطالعه فرایند ساختاری شدن مفهوم فضا در زبان فارسی می پردازیم. داده‌های زبانی مورد نیاز، از میان جملات زبان فارسی معیار گفتاری و نوشتاری که دارای حروف اضافه مکانی، افعال حرکتی و دیگر مقولات دستوری نشان دهنده مکان هستند جمع آوری شده است. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی، به تحلیل داده های مورد نظر در ارتباط با مفاهیم "اشاره"، "گسترش معنایی" و "فضای ذهنی" در زبان فارسی پرداخته، به این نتیجه رسیدیم که گوینده با استفاده از مفهوم گوینده محوری، خود را در مرکز یا نقطه صفر مکانی قرار داده و جایگاه اشیا را با توجه به موقعیت خود توصیف می‌کند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Space Structuring in Persian Language; a Cognitive Linguistics Approach
نویسندگان [English]
- Mahmood Naghizadeh
- Manoochehr Tavangar
- Mohammad Amoozadeh
چکیده [English]
The present paper seeks to study the relationship between spatial mentality and the spatial language. Using Leibnitz’s theory which considers space as relational in language, and based on Levinson’s model (2006) in the classification of space domain, we survey the structuring process of the space concept in Persian language. The required data were gathered from among spoken and written sentences in standard Persian containing place prepositions motor-verbs and other grammatical categories referring to place. The data were analyzed with regard to the concepts of “deicticity”, “semantic extension” and “mental space” in Persian language. The results indicated that the speaker adopts a speaker-orientated approach and puts himself in the center or the spatial zero point and describes the position of things with regard to his own location
کلیدواژه‌ها [English]
- cognitive linguistics
- space
- space structuring
- mental space
- deictic
- semantic extension
)
ارسال نظر در مورد این مقاله