تحلیل مقابله‌ای ساختار هجای فارسی و کره‌ای برمبنای جهانی‌های رده‌شناختی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حامد مولایی کوهبنانی ¹
• حسین بازوبندی ²

¹ گروه زبان‌شناسی، دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

² استادیار زبان‌شناسی، گروه زبان‌شناسی، دانشگاه ولی‌عصر (عج) رفسنجان، رفسنجان، ایران

https://doi.org/10.22067/jlkd.2024.82495.1165

چکیده

تحلیل مقابله‌ای که الگوهای اولیه آن بر پایه زبان‌شناسی ساخت‌گرا شکل‌گرفته عمدتاً به بررسی سطوح دشواری جنبه‌های واجی، صرفی و نحوی زبان‌ها می‌پردازد تا از طریق تأکید بر تفاوت‌های بین زبان‌ها، آموزش زبان دوم را تسهیل کند. در پژوهش حاضر با تکیه بر سه معیار جهانیِ رده‌شناختی سعی شده تحلیلی مقابله‌ای از ساختار هجای فارسی و کره‌ای ارائه شود تا از این طریق اطلاعاتی برای علاقه‌مندان به یادگیری زبان کره‌ای، به‌عنوان زبان دوم، فراهم گردد. گسترش صنعت موسیقی، فیلم و سریال‌های کره‌ای نقش اصلی در ایجاد علاقه به زبان و فرهنگ کره‌ای در ایران را داشته و این تأثیر به‌ویژه روی نوجوانان و جوانان به حدی بوده است که برخی را به سمت یادگیری زبان کره‌ای سوق داده است. ازاین‌رو، انجام پژوهش‌های مقابله‌ای بین فارسی و کره‌ای می‌تواند در این زمینه راهگشا باشد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد هر دو زبان دارای واکه‌های ساده مشابه هستند که اجازه حضور در جایگاه قله هجا را دارند و محدودیتی در این مورد دیده نمی‌شود. همچنین، با مقایسۀ 22 همخوان کره‌ای و 23 همخوان فارسی مشخص شد که در هر دو زبان محدودیت‌هایی برای ورود برخی همخوان‌ها در برخی جایگاه‌های هجا وجود دارد که هیچ‌کدام مشابه با هم نیستند. نتایج مربوط به نحوۀ هم‌نشینی واج‌ها به‌منظور ساخت هجا براساس جهانی‌ها در دو زبان نیز نشان داد در فارسی برای ساخت هجای غیرمسطح، هسته و پایانه با هم یک سازه می‌سازند و سپس با آغازه ترکیب می‌شوند. این در حالی است که در کره‌ای، آغازه و هسته با هم تشکیل سازه داده و سپس با پایانه ادغام می‌شوند. علاوه بر این، بخش دیگری از نتایج نشان می‌دهد فارسی دارای ساختار هجایی CV(CC) است؛ درحالی‌که کره‌ای ساختار هجایی CVC(C) دارد.

کلیدواژه‌ها

• تحلیل مقابلهای
• فارسی
• کرهای
• هجا
• ردهشناسی
• جهانیها

موضوعات

• رده شناسی زبان

عنوان مقاله [English]

A Contrastive Analysis of Persian and Korean Syllable Structure based on Typological Universals

نویسندگان [English]

• Hamed Mowlaei Kuhbanani ¹
• Hossein Bazoubandi ²

¹ Assistant Professor of Linguistics, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran

² Assistant Professor of Linguistics, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran

چکیده [English]

Contrastive analysis is based on structural linguistics and tries to facilitate second language learning by focusing on the current phonological, morphological, and syntactic differences of languages. The goal of this study was to compare and contrast the syllables of Persian and Korean according to CA principles. To achieve the purpose, three typological universals, that is, elements of syllable, phonotactic rules, and potential syllables were investigated. The results on the first universal indicated that Korean has seven and Persian has six vowels which can be used in syllable structure of both languages without any constraint. Furthermore, by comparing 23 Persian and 22 Korean consonants according to International Phonetic Alphabet, some different constraints on the placement of some consonants of both languages in different syllable positions were identified. Results of syllable structure showed that Korean has CVC(C) and Persian has CV(CC) structure. Korean and Persian have binary branching syllabic structure, but their internal division is different. In Korean, onset and nucleus join together for making core and then this core can join to coda for making a syllable. In Persian, nucleus and coda join together producing rime and then rime join to onset. Additionally, there are some constraints on the syllable structure of Persian and Korean that make some other differences in the phonotactic rules of them. Finally, the findings pertaining to stress placement showed that the syllable-time is the common super segmental feature of both Korean and Persian.

کلیدواژه‌ها [English]

• Contrastive Analysis
• Korean
• Persian
• Syllable
• Typology
• Universal

مراجع

البرزی، پرویز. (1400). واکاوی مقایسه زبان‌ها، پژوهش‌های زبان‌شناختی در زبان‌های خارجی. 11 (1)، 1-11.

آرلاتو، آنتونی.  (1384). در آمدی بر زبان شناسی تاریخی. ترجمه یحیی مدرسی، چاپ دوم، تهران: انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

بیجن‌خان، محمود. (1389). واج‌شناسی؛ نظریه بهینگی. تهران: سمت.

ثمره، یدالله. (1380). آواشناسی زبان فارسی، آواها و ساخت آوایی هجا، تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

چویی، یان‌گا. (1390). بررسی ساخت فعل زبان کره‌ای با زبان فارسی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. به راهنمایی مجتبی منشی‌زاده و رضا مراد صحرایی. تهران: دانشگاه علامه طباطبایی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی.

خانی، محمدحسین. میردهقان، مهین‌ناز. (1398). مقایسۀ رده‌شناختی ساخت موصولی ترکی آذربایجانی، کره‌ای، مجاری و فارسی. زبان‌شناخت (10). 2. 1-23.

دهمرده، مهدی؛ اقتصد، سوده. (1401). نقش پیشینه فرهنگی آموزشی در تمایل به برقراری ارتباط در کلاس‌های برخط زبان فارسی در کره با تکیه بر نظریه سیستم‌های پویای پیچیده. پژوهش‌های زبان‌شناختی در زبان‌های خارجی. 12 (2)، 171‑‏194.

صفارمقدم، احمد. (1380). نگاهی تطبیقی بر زبان‌های کره‌ای و فارسی. فرهنگ. 4 (37). 115-150.

صفارمقدم، احمد. (1388). مقایسۀ عناصر ادب در زبان‌های فارسی و کره‌ای. تحقیقات فرهنگ. 2 (1). 77-97.

کشاورز، محمدعلی. (1393). تجزیه‌وتحلیل مقابله‌ای، تجزیه‌وتحلیل خطاها و بین‌زبانی، تهران: انتشارات رهنما.

Ahn. S. (1983). A Revised Theory of Syllable Phonology. Linguistic Journal of Korean.13.2: 333‑362

Cho. J. & Park. H. (2006). A Comparative Analysis of Korean-English Phonological Structures and Processes for Pronunciation Pedagogy in Interpretation Training. Meta. 51 (2). 229–246.

Clements. G & Keyser. S. (1983) CV Phonology: A Generative theory of the syllable, MIT Press.

Durand. j. (1990). Generative and nonlinear phonology. New York: Longman. Goedemans, Rob and van der Hulst, Harry 2005. Rhythm types. In Haspelmath et al. (ed.) 74 –77.

Greenberg, Joseph H. 1978. Some generalizations concerning initial and final consonant clusters. In Greenberg et al. (eds.), volume II, 243 –279.

Hong, Hyejin. Kim, Sunhee. Chung, Minhwa. (2013). A Corpus-Based Analysis of Korean Segments Produced by Japanese Learners. Grenoble. 3 (15). 189-192.

Hu, Xin. Du, Haiying. (2023). Korean EFL Learner’s Supersegmental Features. English Language Teaching. 16 (2). 82-97.

Kang, O. (2003). Korean Phonology. Soeul: Taehaksa.

Kim, J. (1987). English Syllable Structure and Phonological Rules in Korean. Journal of English Language and Literature. 5.3:589-608.

Lee, Jooyoung. Kim, Sunhee. Chung, Minhwa. (2023). Analyzing vowel variation in Korean dialects using phone recognition. Phonetics and Speech Sciences. 15 (4). 101-107.

Lee. B. (1982). A Well-Formedness Condition on Syllable Structure. The Linguistic Society of Korea, (Ed.). Linguistics in the Morning Calm I. Seoul: Hanshin Publishing. 489-506.

Lee.K.M & Ramsey.R. S. (2011). A History of the Korean Language. Cambridge University Press.

Leea. G. Park. Y and Lee.L. (2010). implementation of Korean Syllable Structures in the Typed Feature Structure Formalism. Proceedings of the 24th Pacific Asia Conference on Language, Information and Computation. 203-212.

Mair, CH, 2018, ‘Recent Advances in Contrastive Linguistics and Language Typology: The Spin-off for language teachers. In linguistics, language learning and language teaching. D.J. Alerton, C. Tschichold & J. Wieser. Schwabe Werlag Basel. 21-41.

Moravcsik, E. A. (2013). Introducing language typology. Cambridge University Press.

Park. Ch. (1993). Morphology and Phonology of Onomatopoeia. Saykukesaynghwal 3.2:16-52.

Ramat. A, 2008,’Typological Universals and Second Language Acquisition’. In Universals of Language Today. ScaliseS. Magni.E. Bisetto.A. Berlin: Springer,1-20.

Selkirk. E. (1984). On the major class features and syllable theory. Cambridge: MIT Press.

Thanabalasingam, Uthayanan. (2023). A Phonetic Comparison of Korean and Tamil. Open Journal of Modern Linguistics. 13 (1). 711-733.