Linguistic Study of African Countries’ Names

Document Type : Original Article

Authors

• Hamed Mowlaei ¹
• Abouzar Oraki ²
• Faezeh Iranpur ³

¹ Assistant Professor of Linguistics, Department of Linguistics, Faculty of Foreign Languages, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran.

² Assistant Professor of English Translation, Department of Translation Studies, Faculty of Foreign Languages, Vali-e-Asr University of Rafsanjan, Rafsanjan, Iran. , Vali-e-Asr University of Rafsanjan

³ MA Student in Linguistics. Department of Linguistics, Faculty of Foreign Languages, , Vali-e-Asr University of Rafsanjan

10.22067/jlkd.2025.91938.1299

Abstract

This study investigates the African toponyms based on two linguistic criteria. The first criterion is the main factor for calling African countries. In other words, we try to determine the different social factors of the African toponyms. The second criterion is related to Persian equivalences of African toponyms. In this part, the word formation processes, which are used for naming African countries in Persian, are explored. Accordingly, 50 African country names were selected. The results of the first part show that there are seven factors for the African toponyms. Among them, the name of “geographical features” is the most popular one, since it is in 21 African toponyms. Other factors are the name of tribes and nations, people characteristics, Kingdom dynasty, the name of products, the name of a person, and geographical direction. The results of the second criterion also show that there are three word formation processes for naming African toponyms including borrowing, coinage, and loan translation. The most popular one is borrowing, used in 45 Persian equivalents of African toponyms. Coinage is used for the formation of two African toponyms in Persian, and three African toponyms are the result of loan translation in Persian.

Keywords

• Toponym
• Etymology
• Translation Study
• Sociolinguistics

Main Subjects

• Linguistic typology

---

References

ابوالقاسمی، م. (1389). ریشه‌شناسی (اتیمولوژی).  ققنوس.

احدیان، م. م. (۱۳۸۸). بررسی ریشه‌شناختی دو جای نام در استان همدان نهاوند و آدراپانا. فصلنامه پژوهش زبان و ادبیات فارسی، 4 (15). صص 186-281.

 احدیان،م. م. (1389). بررسی ساختار صرفی جای‌نام‌های استان همدان. فصلنامه زبان‌شناسی اجتماعی. 7 (4). صص 18.

اسدی، س. ا. (۱۳۸۹)، بررسی نام‌گذاری در شهر سنندج از دیدگاه زبان‌شناسی‌اجتماعی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه پیام نور استان همدان، دانشکده علوم انسانی.

افشار سیستانی، ا. (1382). پژوهشی در نام شهرهای ایران. روزنه.

آساطوریان، گ. (1398). وند لاه در اعلام جغرافیایی حوزه کاسپین. نشریه پژوهش‌های‌زبانی – ادبی قفقاز و کاسپین. سال اول. صص11-21.

آساطوریان، گ. (1400). جای‌نام گردمان در ارمنستان از کجا می‌آید. پژوهش‌های‌زبانی – ادبی قفقاز و کاسپین، 3 (1). صص 7-12.

آلیانی، م. (۱۳۹۰)، بررسی کلان‌ جای‌نام‌های استان گیلان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی، دانشگاه بوعلی سینا همدان.

باستانی‌راد، ح.، و مردوخی، د. (۱۳۹۲). گونه شناسی جای‌نام‌ها در جغرافیای تاریخی ایران. مجله پژوهش‌های تاریخی ایران و اسلام. 7 (12). صص ۵۰- ۲۱.

بختیاری، ر.، و احدیان، م. م. (۱۳۸۸). درآمدی بر جای‌نام‌شناسی ایران. جستارهای نوین ادبی، ۱۶۸، صص ۱۹۹‑۱۸۱.

برجیان، ح. (1398). جای‌نام‌شناسی البرز مرکزی. زبان و کتیبه. 33. صص30-39.

جردن، ت.، و روان‌تری، ل. (1380). مقدمه‌ای بر جغرافیای فرهنگ. ترجمۀ سیمین تولای و محمد سلیمانی.  انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.

حیدری، ا.، و برآبادی، س. ا. (1399). جای‌نام‌شناسی آبادی‌های شهرستان بیرجند. پژوهشگاه میراث فرهنگی.

حیدری، ر.، و اسماعیلی جلودار، م. (1399). پیشنهادی بر جای‌نام‌شناسی شهر ترشیز بر اساس مطالعات میان‌رشته‌ای. مطالعات باستان‌شناسی. 12 (2). صص 1-21.

خیراندیش، ر.، و شایان، س. (1370). ریشه­یابی نام و پرچم کشورها. انتشارات کویر.

رجب‌زاده، ا. (1378). تحلیل اجتماعی نام‌گذاری. بررسی موردی اراک، همدان و بوشهر. نشر روش.

رضایی،ا. (1397). از خلمان تا آلون سرگذشت چهار ‎هزار ساله؛ یک جای‌نام‌باستانی. پژوهش‌های ایران‌شناسی. 8 (1). صص37-56.

رفاهی علمداری، ف. (1393). مبانی توپونیمی و نگاهی به توپونمی‌های ایران. رخسار.

زندی، ب.، نصیری، پ.، و رادنیری، س،ا. (1394). بررسی پدیده دوزبان‌گونگی در شهر اردبیل از دیدگاه زبان‌شناسی اجتماعی. زبانشناسی و گویش‌های خراسان. 7(13). 89-107.

زندی، ب.، و احمدی، ب. (1395). نام‌شناسی از منظر زبان‌شناسی شناختی‌-اجتماعی با تأکید بر بافت کاربرد – بنیاد. فصل‌نامه زبان‌شناسی اجتماعی. ‌2(18). صص193-212

زندی، ب.، متشرعی، س. م.، و یوسفی‌راد، ف. (1400). نقشۀ راه مطالعات نام‌شناسی. از رویکرد سنتّی تا رویکرد شناختی- اجتماعی. فصلنامه علمی - پژوهشی زبان‌شناسی اجتماعی. 2 (4). صص 11-28.

سبزعلیپور، ج. (1396). تاملی بر جای نام‌شناسی منطقه تات زبان شاهرود خلخال. زبان فارسی و گویش ایرانی. 2 (2). صص 163-184.

سبزعلیپور، ج.، و جعفری دهقی، ش. (1400). تأثیر نماز بر نام‌گذاری اوقات شبانه‌روز در زبان‌های ایرانی. زبانشناسی و گویش‌های خراسان. 13 (2). 111-136.

شاهمیری، ا.ش. (1398). واژگان ایرانی بر نام کشورهای جهان. کانون نشر علوم.

طامه، م. (1398). سازه‌های جای‌نام‌ساز در جای‌نام‌های ایرانی و طبقه‌بندی آن‌ها. طرح انجام شده برای گروه مطالعات سیاسی. انتخابات حقوقی و تقسیمات کشوری.

طیب، م.ت..، و علی نژاد، ب. (1382). بررسی گرایش‌های جدید نام‌گذاری در اصفهان از دیدگاه زبان‌شناسی. مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان.(32). صص 29.

قلعه‌خانی، گ.، و دورودی، م. (1398). بررسی ریشه‌شناختی تعدادی از جای‌‌نام‌ها با ساختاری کهن در گویش مردم شیراز. فصلنامه زبان‌شناسی اجتماعی. 3 (1). صص 103-114.

کیشه‌خاله، م.، و ملیحی، ش. (1395). بررسی جای‌نام‌های بخش اسالم شهرستان تالش. پژوهش‌های زبان‌شناسی تطبیقی. 11: صص 97-114.

مدرسی، ی. (1368). درآمدی بر جامعه‌شناسی‌زبان. مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.

مولایی کوهبنانی، ح.، اورکی، ا.، و ایران پور، ف. (1403). مطالعۀ زبان‌شناختی جای‌نام کشورهای اروپایی. فصلنامه علمی - پژوهشی زبان‌شناسی اجتماعی. 7 (4). 1-23.

نفیسی، ن. (1398). پیشنهادی در ریشه‌شناسی جای‌نام ابهر. پژوهش‌های زبانی‌ادبی قفقاز و کاسپین. 1 (1). صص79-86.

نوبان، م. (1374). نام مکان‌های جغرافیایی در بستر زمان. نشر ماه.

یدالهی‌کاخ، ا. (1389). بررسی نام‏گذاری شهر کرمان از دیدگاه زبان‏شناسی‌اجتماعی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه پیام نور. واحد تهران.

Agyekum, K. (2006).The Sociolinguistics of Akan personal names. Nordic Journal of frican Studies. 15(2). PP 206-235.

Algeo, J. (1992). Onomastics. In: Tom Mcarthur (Ed.), The Oxford Companion to the English Language. Oxford University Press.        

AL-Zumor, A. (2009). A socio- cultural and linguistics analysis of Yemeni Arabic per sonal names. GEMA online Journal of language studies, 2,15-27.

Burns, A. (2015). Field- names of North –East Scotland:A socio-onomatic study (Unpublished doctoral dissertation ). University of Glasgow.

‏Coates, R. (2013). Onomastics. In C. Chapelle, (Ed). The Encyclopedia of Applid linguistics. Oxford: Wiley-Blackwell.

Crystal, D. (2008). Dictionary of linguistics and phonetics. Oxford: Blackwell.

Everett-Heath, J. (2020). The concise Oxford dictionary of the world place-names. 6^th edition. Oxford: Oxford Univerdity Press

Farkas, T. (2015). Changing Names as Abolishing the Difference: Personal Names as Ethnic Symbols, Characteristics of Surname Changes and the Magyarization of Surnames in Hungary.

Kehl,F. (1971).Chinese Nichnaming Behaviour: A Sociolinguistic Pilot Study, Journal studies, 9.

    Labav,W. (1972) Sociolinuistic paternts. Piladlphia:University of      pennsylania press.

Ogunwale, J.A(2012). A Pragmainguistics Study of Yoruba Personal Names. Journal of Literary Onomastics,2(1).

Raper, P.E. (1991). Dictionary of Southern African Place Names. Onomastic Research Centre, HSRC.

Raper,P. Moller,L. (2014).  Dictionary of Southern African Place Names. UK: Jonathan Ball.

Ven langendonck, W. (2007). Theory and typology of proper names (Trands in Linguage .Berlin:Mouton de Gruyter.