Pronunciation of The Present/ Future Forms of "ddan"(to give) in Colloquial Persian: Opacity in Parallel Optimality Theory and Harmonic Serialism

Document Type : Original Article

Author

• Bashir Jam

Associate Professor of Linguistics, Department of English, Shahrekord University, Shahrekord, Iran

https://doi.org/10.22067/jlkd.2023.78121.1116

Abstract

The present/ future forms of the infinitive verb "dAdan" (to give) are made by adding the prefix /mi-/ and the inflectional endings /-am/, /-i/, /-ad/, /-im/, /-id/, and /-and/ to the stem /de/. These forms include [mideham] (I give), [midehi] (you (singular) give), [midehad] (s/he gives), [midehim] (we give), [midehid] (you (plural) give), and [midehand] (they give) respectively. The pronunciation of these forms in colloquial Persian decreases from three syllables to two because according to the principle of minimal effort speakers tend to use less energy and to make less effort when producing linguistic elements. As a result, these forms are pronounced [midam] (I give), [midi] (you (singular) give), [mide] (s/he gives), [midim] (we give), [midin] (you (plural) give), and [midan] (they give) respectively. This research aims to identify and analyze the phonological processes and constraint rankings that cause the pronunciation of these forms. The rankings are completed gradually until a single inclusive ranking is gained that is capable of explaining all the pronunciations. The primary cause of these pronunciations is the deletion of the verb vowel /e/ to resolve hiatus. Other phonological processes that occur include /d/ deletion, [n] insertion, and vowel raising. This paper adopts morphologically indexed constraints to accommodate feeding opacity in [mide] and [midin]. Moreover, it applies Harmonic Serialism to handle opacity in the former.
 

Keywords

• Hiatus
• Phonological Opacity
• Syllable Deletion
• Harmonic Serialism
• Persian Phonology

Main Subjects

• phonemics

©2023 The author(s). This is an open access article distributed under Creative Commons Attribution 4.0 International License (CC BY 4.0)

References

1. اسداللهی، خدابخش و پارسی‌نژاد، نسترن (1396). تحلیل معنایی فعل »دادن» در نفثه‌المصدور. دومین کنفرانس بین‌المللی ادبیات و زبان‌شناسی. تهران: انجمن علمی هم اندیشان مبتکر.
2. جم، بشیر (1394الف). تبیین تغییر تلفظ فعل‌ پی‌بستیِ /-ast/ در بافت‌های گوناگوندر چارچوب نظریة بهینگی. پژوهش‌های زبانی. دورة 6، شمارة 1، بهار و تابستان،  صص 21-40.
3. جم، بشیر (1394ب). فرهنگ توصیفی فرایندهای واجی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
4. جم، بشیر (1396). تحلیل تیرگی واج‌شناختی در زبان فارسی. جستارهای زبانی. دورة 8، شمارة 7، پیاپی 42، زمستان، صص 1 –
5. جم، بشیر (1400). بررسی تلفظ دو تکواژ هم‌نقش- هم‌نویسه عطف و ربط در بافت‌های گوناگون. پژوهش‌های زبانی، سال 12، شمارۀ 1، بهار و تابستان، صص 49-70.
6. جم، بشیر (1401). برهم‌کنش واج‌شناسی و ساخت‌واژه در تلفظ گفتاری صورت‌های مضارع فعل«خواستن». پژوهش‌های زبانی، سال 13، شمارۀ 1، بهار و تابستان، صص 31-55.  
7. روحی بایگی، زهرا (1396). باهم‌آیی عناصر پیش‌فعلی اسمی و همکرد» دادن» در فعل مرکب فارسی بر اساس نظریة واژگان زایشی. پژوهش های زبان شناسی. سال نهم، شمارةدوم، شمارة ترتیبی 71 ، پاییز و زمستان. صص 95-116.
8. سلطانی، رضا و عموزاده، محمد (1397). سبک شدن فعل سنگین: مطالعة موردی فعل«دادن» در چارچوب معنی‌شناسی شناختی. زبانشناسی و گویشهای خراسان،  بهار و تابستان، شمارة پیاپی صص 79-100.
9. کرد زعفرانلو کامبوزیا، عالیه؛ تاج‌آبادی، فرزانه؛ عاصی مصطفی و آقاگل‌زاده، فردوس (1394). بررسی واژ-واجی ستاک گذشته در زبان فارسی. جستارهای زبانی. دوره 6، شماره4 ، صص 201-228.
10. مومنی، فرشته (1399). فرایند درهم شدگی در دگرگونی واجی ستاک‌های گذشته با پایانه«-شت». زبان‌پژوهی. سال دوازدهم، ، شمارة 36، صص 257-279.
11. Baković, E. (2007). “A Revised typology of opaque generalizations”. Phonology.   24. Pp. 217–259.
12. Baković, E. (2011). “Opacity and Ordering”. In J. Goldsmith, J. Riggle & A. C. L. Yu (Eds.). The handbook of phonological  theory (2^nd Edition). Oxford, UK: Wiley- Blackwell.
13. Boersma, P. (1998). Functional phonology: Formalizing the interactions between articulatory and perceptual drives. Utrecht:
14. Bussmann, H. (1996). Routledge dictionary of language and linguistics. London and New York: Routledge.
15. Jam, B., Razmdideh, P.& Naseri, Z. S. (2020). Final /n/ Deletion inGhayeni Persian: Opacity in Harmonic Serialism and Parallel Optimality Theory. .Iranian Studies,53:3-4,417-444. -Kager, R. (1999). Optimality Theory. Cambridge: Cambridge University
16. Kiparsky, P. (1973). “Phonological representations”. In: Osamu Fujimura (Ed.). Three Dimensions of Linguistic Theory (Pp. 1- 136). Tokyo: TEC
17. Kirchner, R. (1998). An Effort- Based Approach to Consonant Lenition. Doctoral dissertation. Los Angeles: University of   
18. Kirchner, R. (2006). Consonant Lenition., PP.313-345. In: Phonetically Based Phonology. (Eds.), Bruce Hayes, Robert Kirchner, and Donca Steriade.  Cambridge: Cambridge University Press. -Lacy, P. de (2011). Markedness and faithfulness constraints. In: M. van Oostendorp, C. J. Ewen, E. Hume, and K. Rice (Ed.), The  Blackwell companion to Phonology. Vol. 3, Phonological  Processe  (pp. 1491–1512). Malden, MA: Blackwell. McCarthy, J. (2000)0. Harmonic serialism and parallelism. NELS, 30 (2000): 501–524.
19. McCarthy, J. (2002). .A thematic guide to optimality theory. Cambridge: Cambridge University Press.
20. McCarthy, John J. Doing Optimality Theory. Malden, M and Oxford: Blackwell. -McCarthy, J., and A. Prince. 1995. Faithfulness and reduplicative identity, In: J. Beckman; L. Walsh Dickey & S.  Urbanczyk, (eds.), University of  Massachusetts occasional papers in linguistics18: Optimality theory (249–384), Amherst: GLSA. Prince, A., & P. Smolensky. (1993/2004). Optimality theory: constraint  interaction is generative grammar, Blackwell.   
21. Sprouse, L. (1997). A Case for Enriched Inputs. Berkeley: University of California, Berkeley, Ms.
22. Zipf, G. 1949. Human behavior and the principle of least effort. Boston Addison Wesley.