نوع مقاله : علمی - پژ‍وهشی
نویسندگان
دانشگاه بوعلی سینا همدان
چکیده
منظور از پسایندسازی در این مقاله، فرایندی است که طی آن سازه‌ای در جمله که جایگاه بی‌نشان آن پیش از فعل است، در جایگاه پس از فعل قرار می گیرد. در این پژوهش، با انتخاب چارچوب نظری نحو نقش گرا، به بررسی این فرایند پرداخته ایم و سعی کرده ایم نشان دهیم چه عوامل نقشی احتمال پسایندشدگی را بالا می برند. عوامل نقشی مورد بررسی عبارتند از: وزن دستوری، معرفگی، جانداری و ساخت اطلاعی. برای داشتن داده های طبیعی، پیکره‌ای گفتاری از مصاحبه‌ها و میزگردهای زنده تلویزیونی، مکالمات رو در رو و گزارش‌های زنده ورزشی گردآورده‌ایم و جملات پسایندشده در این پیکره را مبنای تحلیل خود قرار داده ایم. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که عوامل فوق به استثنای عامل جانداری، در پسایندسازی جملات فارسی مؤثرند؛ یعنی هرچه سازه موردنظر معرفه‌تر و سنگین‌تر باشد احتمال پسایندشدن آن بیشتر است، و در مورد ساخت اطلاعی نیز با اینکه مفعول های مستقیم پسایندشده بیشتر دارای اطلاع مفروض هستند، این یک دستی در مورد مفعول های غیرمستقیم و حرف اضافه ای دیده نمی شود.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Motivating factors of postposing in Persian
نویسندگان [English]
- Mohammad rasekhmahand
- Maryam ghiyasvand
چکیده [English]
Postposing is a feature of spoken language. It is a process that postposes a preverbal constituent to a position after the verb, without changing the overall meaning of the sentence. In this study we focus on this linguistic phenomenon and its relation to factors such as grammatical weight, definiteness, animacy and information structure. To investigate the occurrence of this process and its interaction with the mentioned factors, a spoken corpus of over 1900 sentences was analyzed. Data from this corpus showed that all mentioned factors except the animacy had some effects on postposing. In other words, the more definite and the longer the constituents are, the more postposing occurs.
کلیدواژه‌ها [English]
- postposing
- grammatical weight
- information structure
- animacy
- definiteness
)
ارسال نظر در مورد این مقاله