%0 Journal Article %T بررسی ساخت هجا در گویش مشهدی بر اساس نظریه‌ی همخوان- واکه %J زبانشناسی و گویش های خراسان %I دانشگاه فردوسی مشهد %Z 2008-7233 %A شجاع رضوی, سعیده %D 2020 %\ 12/21/2020 %V 12 %N 2 %P 317-343 %! بررسی ساخت هجا در گویش مشهدی بر اساس نظریه‌ی همخوان- واکه %K گویش مشهدی %K ساخت هجا %K نظریه‌ی همخوان واکه %K فرایند واج افزایی %R 10.22067/jlkd.2021.48629.0 %X بررسی ساخت هجا در شناخت واجی یک گویش از اهمیت به سزایی برخوردار است. پژوهش حاضر در قالب طرحی میدانی به بررسی ساخت هجایی گویش مشهدی پرداخته و بر اساس نظریه‌ی همخوان- واکه به شیوه‌ی واج آرایی همخوان‌ها و همچنین تاثیر واکه‌ی هسته‌ی هجا در انتخاب خوشه‌های همخوانی می‌پردازد. داده‌های زبانی این پژوهش حاصل مصاحبه با ده گویشور ساکن مشهد شامل زن و مرد بین سنین 60 تا 80 سال و کم سواد است. در ضمن پژوهشگر خود نیز گویشور بومی می‌باشد. یافته‌های پژوهش نشانگر آن است که عنصر هجایی در گویش مشهدی هسته است که قبل از آن حداکثر دو همخوان و بعد از آن نیز حداکثر دو همخوان می‌توانند قرار گیرند. طی این بررسی مشاهده شد که تمایل گویش مشهدی بیشتر بر هجاهای کوتاه است به صورتی که در اغلب موارد در مقایسه با فارسی معیار درج واکه یا فرایند واج افزایی را شاهد می‌باشیم. واژه‌هایی مانند: بزرگ/bozor@Š/، ترش/ toroS/، سطل/s{tel/ نشانگر این فرایند می‌باشد. فرایند واج افزایی  در این گویش به چهار دسته تقسیم می‌شود که در این پژوهش به تفصیل به آن پرداخته شد. %U https://jlkd.um.ac.ir/article_39954_57714eaf83cc79bf5847c48c5d804ec3.pdf