رضوان متولیان نایینی؛ علیرضا پرهام
دوره 8، شماره 14 ، آذر 1395، ، صفحه 77-109
چکیده
گستردگی انواع ساختهای غیرشخصی و رویکردهای متفاوتی که در بررسی آنها اتخاذ گردیده است، موجب پدید آمدن آراء متفاوت و گاه متناقض، دربارهی دسته بندی این ساختها و نقش دستوری و معنایی اجزای سازندهی آنها شده است. این نکته لزوم مطالعه ی این ساختها را با رویکردی تازه که مبنای مشترکی را برای مطالعه ی انواع متنوع ساختهای غیرشخصی ...
بیشتر
گستردگی انواع ساختهای غیرشخصی و رویکردهای متفاوتی که در بررسی آنها اتخاذ گردیده است، موجب پدید آمدن آراء متفاوت و گاه متناقض، دربارهی دسته بندی این ساختها و نقش دستوری و معنایی اجزای سازندهی آنها شده است. این نکته لزوم مطالعه ی این ساختها را با رویکردی تازه که مبنای مشترکی را برای مطالعه ی انواع متنوع ساختهای غیرشخصی برگزیند، آشکار میسازد. در پژوهش پیش رو، دو رویکرد رایج نقشگرا و ساختگرا که همواره در بررسی این ساختها به چشم میخورند با هم تلفیق شدهاند و سازوکاری جدید را برای بررسی این ساختها بوجود آورده اند. این پژوهش ساختهای غیرشخصی را بیشتر از دیدگاه فاعل سرنمون و ویژگیهای آن تحلیل میکند؛ بدین ترتیب که به پیروی از مالچوکو و اگاوا (2011)، از بین ویژگیهای نقشیای که کینان(1976) آنها را ویژگی نقشی فاعل سرنمونی میداند چهار ویژگی (ارجاعی، معین، مبتدا و کنشگر بودن) را بر می گزیند و سپس در پی این ادعا که کاهش این ویژگیهای نقشی، در شکل صوری جملات انعکاس یافته، جمله ها را به سوی غیرشخصی شدن هدایت میکند؛ به تحلیل بین زبانی از ساخت غیرشخصی در زبان فارسی می پردازد و دسته بندی نوینی از این نوع ساخت در زبان فارسی ارائه میدهد.
